- Ne ara faturayı -apartmanca- Alman usulü ödeyerek, merkezi ısıtmalı evlerde yaşamaya başladık? Herkesin kendi ısındığını ödediği kombili evlere ne oldu? Gerçi bence en samimisi yine soba. Sonuçta kombinin üstünde ne kestane yapılır ne de çay demlenir.
* Canın çay mı çekti yoksa yine uykun mu kaçtı?
- Ne çay ne uyku istiyorum aslına bakarsan. Şu an sadece konuşmak istiyorum kafamdaki onlarca farklı konuyu.
* Sence de biraz geç değil mi bu kadar çok şey konuşmak için? Yarın sabah otobüsün var.
- Tamam, onlarca biraz abartı oldu. Birkaç konu var desem daha doğru olur. Hem dediğin gibi otobüsle gidiyorum ve yol dört saat. Dört saat daha uyuma fırsatım var yani ekstra. Zaten uykuda çözemiyoruz ki kafamızdaki sorunları. Düşüne düşüne uyuyoruz, sonra sabah bir kalkıyoruz; her şey aynı.
* Ne farklı olsun isterdin peki?
- Sanırım bu kadar çok insan olmasın isterdim. Çok insan olunca Dünya'da sorun da çok oluyor. Yani mevcut insanlar ortadan kalksın değil demek istediğim, keşke hiç olmamış olsalardı anlamında diyorum. Çünkü onlar içinde bu Dünya'ya safi kötülük katan o kadar çok ki.
* Peki ya sen? Kendini ayrı mı tutuyorsun? Dünya üzerinde kalacak "yeteri" kadar insandan biri de sen mi olmalısın sence?
- Hayır. Kendimi özel ya da üstün görmek gibi söylemedim, yanlış anlıyorsun beni. Ben de olmayabilirim, sorun değil. Benim tek derdim; gerçekten özü iyilik olanların burada kalması ve huzurla yaşaması. Her gün kötü haberler duyarak, izleyerek ve alarak insan ne kadar huzurlu kalabilir ki?
* Anlıyorum. Başka ne isterdin peki?
- Bizim alt sokakta Çiçek Bakkal vardı ya, bazılarının deyimiyle de Manav Bakkal -gerçi Manav Bakkal biraz süper kahraman adı gibi ama önünde sebze meyve de sattığı için çocukların taktığı bir isim bu sonuçta- işte o kapanmasaydı mesela keşke. Dünya'nın derdiyle bu bir değil evet ama bu da Dünya'nın derdinde bir kelebek etkisi diyebiliriz. Önce o kapandı sonra Davut Kasap'ın işleri azaldı, çiçekçi daha küçük bir dükkana taşındı, Karınca Fotoğraf Stüdyo'su artık sadece acil işi olanların vesikalıklarını çekerek para kazanıyor, İnci Kırtasiye desen -ki günahım kadar sevmem ama- artık sadece yılın iki haftası satış yapabiliyor.
* Bu seni neden üzüyor?
- Çünkü mahallede saydığım gibi belki yirmi dükkan ya kapandı ya kapanacak. Kimi tek bir süpermarket yüzünden kimi de teknoloji. Hepsinin aileleri var ve hayatları o dükkanlardı. Düşünsene mahalleye bir yazıcı alıyorsun ve mahalledeki bütün ressamların ellerini kesiyorsun.
* Biraz sert bir benzetme olmadı mı sence de?
- Tabi ki sert ama düşününce teoride yakın şeyler.
* Sen arabanın vergisini yatırdın mı? Bugün son gündü.
- Ben de şimdi o konuya geliyordum. Toplamda yedi yıllık birikimimizle alabildik biz bu arabayı değil mi? Bana söyler misin adalet şunun neresinde; bu arabanın üretildiği ülkedeki satış fiyatı benim burada harcadığım üç yıllık benzin giderine eşit ve yine benim bu araba için bir yılda aldığım benzinlerin bedeliyle iki muhtaç çocuğun bir yıllık okul masrafları karşılanır. Bana söyler misin eğitimin kökeninden korkup cahil insanlar yetişmesine göz yumduğumuz için mi biz bu arabayı pahalıya alıyoruz yoksa üretildiği ülkeden buraya getirilmesi cidden o kadar maliyetli mi?
* Bu soruna daha ayık olduğum bir zamanda cevap vereceğim ama sen o vergi pulunu ödedin de mi?
- Ödedim!
* Tamam kızma. Başka bir şeyler de var mı değiştirmek istediğin?
- İnsanlığın ve medeniyetin ilk yıllarına gider gelecekten geldiğimi söylerdim ve "DNA'larınızı adam gibi aktarın!" derdim.
* Olduğu gibi kabul etsen her şeyi ve herkesi?
- Sence de olduğu gibi kabul etmek için çok az gelmiyor muyuz bu hayata? Tek şansımız var.
* Onda haklısın.
- Hadi uyuyalım o zaman. Belki yarın bir şeyleri değiştirebiliriz. Bu arada değiştirmek istediğim son bir şey daha var. Otobüste tam orta kapının hizasına almışım bileti, onu da değiştirmek isterim...
