Komiser Hakan - Rüya

- Burcu? Sen misin gerçekten?

- Benim Hakan. Neden bu kadar şaşırdın ki? Görmek istemiyor musun yoksa beni?

- Hayır, hayır. Tek görmek istediğim ama uzun süredir göremediğim insan sen olduğun için şaşırdım sadece.

- Anladım. Nasılsın peki?

- İyiyim demeyi çok ister bi haldeyim ama diyemiyorum. İnan bana çok istiyorum "İyiyim." demeyi ama yalan da söyleyemiyorum. En son ne zaman iyi oldum onu bile hatırlamıyorum Burcu. Sen gittin ve benim içimdeki bir çok duyguya haciz geldi. Direnemedim bile icra için gelenlere. Lüks otellerin mini barındaki şarabı içip de hesaba yazılmasın diye içine su koyarlar ya; o şarap şişesi gibiyim. Sorsan dolu ve hala en az yirmi yıllık lüks bir Fransız şarabıyım; ama aslında bildiğin bakterili musluk suyu dolu içim.

- Elimi tutmak ister misin?

- Ben artık güzel şeyler yapmıyorum Burcu. Yanlış anlama; elini tutmak isterim. Elini tutmayı sessizlik yemini gibi isterim. Bi tutsam ömür boyu bırakmadan ve çıt çıkartmadan yaşarım ama tutmayacağım. Çünkü tekrar bırakmam gerekecek bi yerde.

- İçinde büyük bir öfke var sanki bana karşı. Çok mu kırdım seni?

- Beni kıran sen değilsin. Değerlerimi terk etmem. Ben bu hayatta değerlerimi bir kere terk ettim. O da sana aşık olurken. Ben ne aşık olacaktım ne evlilik hayali kuracaktım ne çocuk sahibi olacaktım. Ben sana aşık olmayı seçtim.

- Ve şimdi uyanman gerekiyor sanırım?

- Ne?

- Kalk hadi Hakan.

Yastığının altına koyduğu telefon yüksek sesle çalıyordu. Gözlerini çalan alarmla açtığında anladı rüyada olduğunu. İlk kez bir Kasım sabahı bu kadar terleyerek uyanmıştı. Ne yapacağını bilmez bir halde, bisiklet pedalı çevirir gibi tekmeleyerek yorganı üstünden attı. Gözlerini önce kocaman açıp sonra sımsıkı kapatarak emin oldu uyandığından. Telefonuna baktı, mesaj veya cevapsız arama yoktu:"Şu an için öldürülen kimse yok." diye düşündü. İki gram kahvaltı keyfi olan bir adamdı Hakan ama gördüğü rüya o keyfi de almıştı elinden. İzin günleri olduğu için Çetin ve Burak'ı da aramak istemedi.

Yüzünü yıkamak için banyoya gittiğinde yatak odasında bıraktığı telefonu çalmaya başladı. Banyonun girişindeki kirli sepeti dolup taşmıştı ve yatak odasına koşarken sepetten taşan kazaklara takılıp tökezledi.

Odasına gidene kadar telefon sustu. Arayan Çetin'di. Hemen geri aradı:"Günaydın Çetin, hayırdır?" dedi. "Abi sana anlatmam gereken bi sıkıntım var. Uygunsan geleyim mi?" dedi.

- Gel, gelirken de bira al.

dedi Hakan. Makul bir insanın "Sabah sabah ne birası abi?" demesi beklenirdi ama Çetin:"Malt mı istersin filtresiz mi?" diye sordu.

Yarım saat gibi bir sürede geldi Çetin. Ayakkabılarını, montunu çıkartması ile ilk birasını bitirmesinin arasında sadece beş on dakika vardı. O ilk birasını içip de anlatmaya hazır hale gelene kadar sustu ve izledi Hakan. Biraz içip rahatlayınca da konuya girdi;

- Çetin neyin var? Anlatacak mısın oğlum?

- Geçen bir cinayete gitmiştik ya biz abi. Sen raporluydun gelmemiştin işe.

- Hatırladım. Ee?

- İhbarı aldık biz önce abi. Ben Burak'la hemen arabaya atlayıp yola çıktım. İşte bi yirmi dakika filan sonra vardık olay yerine. İnşaat halinde bir bina. Bunun giriş katındaydı ceset. Giriş kattaki bütün kolonları çevreleyecek şekilde şerit çekmiş çocuklar. Biz gittiğimizde binanın önüne denk gelen tarafta toplanmıştı herkes ama şeritin iç tarafında sadece Olay Yeri İnceleme vardı. Biz onları görmedik tabi arabadan indiğimiz anda. Çok kalabalıktı binanın önü. Ben biraz sert yapa yapa yürüdüm, ilerledim kalabalığa doğru:"Açın şurayı ya, açın!" filan diye bağırdım. Sonra onlar açıldılar. Üzerinde Olay Yeri İnceleme yazan şerit kaldı karşımda ve o şeridin hemen arkasında da ceset vardı. Cesedin başında da Aslı. Alnına düşen kızıl saçlarını, eline geçirdiği ameliyat eldiveniyle arada bir topluyor ve cesedin üzerinde delil arıyordu. İlk orada gördüm abi onu. Burak'a sordum "Bu kim?" diye, "Ankara'dan yeni tayin olmuş, Aslı." dedi. O Aslı'ydı onu anlamıştım da ben Kerem değilim be abi. Akşam işten yorgun argın gelip eve girersin de hanımının mutfakta kaynattığı tarhana kokusu gelir ya burnuna, o kız orada ölü bir adamla uğraşırken bana bu hissi yaşattı. Keşke bu akşam eve dönerken o beni evde bekliyor olsa da arayıp "Gelirken ekmek alayım mı?" diye sorabilsem diye düşündüm. Ben onu bir gördüm, şimdiye kadar dosyasına baktığımız bütün maktuller melek oldu gözümde sanki. Şimdi söylesene bunun çözümü nedir? Ben bildiğin aşık oluyorum.

- Olma.

dedi Hakan. Biraz durdu, hala rüya görmediğinden emin oldu;

- Aşık filan olma. Öncesi de aynı sonrası da.