Bir Jigolo'nun Anıları - 2

Bir saat içerisinde profili oluşmuştu. Fotoğraflarını yüklemeden önce photoshopta oynadıkları için kendisi bile sitedeki resmini tanıyamamıştı. Fotoğrafın hemen altında eşek kadar numarası yazıyordu. Kim arayacaktı? Ne diyeceklerdi?

Yorgunlukla biraz uzanmış ve içi geçmişti ki telefonunun titreşimiyle uyandı.

“Merhabalar Berk” dedi karşı taraftaki yaşlıca kadın sesi. “Yarın Cibili Royal otelde akşam 8’de” dedi başka hiçbir şey demeden. Tam telefonu kapatıyordu ki “istersen böbrekleri de gasteye sarıp getiriyim.” dedi Berk.

“Sen yeni misin? Bilmiyor musun sistemi? Ben odama gitcem sen gelip beni arayıp oda numaramı öğrenip yanıma çıkacaksın! Şık gel!” dedi sinirlenerek.

Bir kez girmişti bu işe eski Tufan yeni Berk. “kafama sıçıyım!” dese de düşünmeye başladı. Cebindeki parayı düşündü, kadınla ücret bile konuşmamışlardı. Taksiye binse ödeyemezdi, takım giyse takımı yoktu, kiralayacak parası da yoktu. “şık ne giycem lan ben?” dedi kendi kendine.

Ertesi gün buluşma saati geldiğinde dolabı açtı, yırtık kotunu aldı, üstüne de polo yaka siyah tişörtünü geçirerek simsiyah bir spor ayakkabı giydi. Defterlerinin yanında duran dolma parfümlerinin birini seçip iki üç fıs sıktı. En sevdiği karanfilli parfümdü bu.

Taksiye atlayıp otele gitti, taksici bile parfümünden etkilenmiş gibi davranıyordu.

Otele vardığında kendisini arayan cep telefonuna dönüş yaptı, oda numarasını öğrendi; 420. Resepsiyondan kırmızı şarap sipariş ederek odaya doğru çıktı. Kapıyı vurduğunda içerden “açık, gir içeri canım.” sesini duydu. Kalbi patlayacak gibi atıyor, eli ayağı titriyordu. Titreyen elleriyle kapıyı yavaşça açtı, birkaç adım attığında bembeyaz çarşafın üstünde yatan teyzesi yaşında kadını gördü. Bir de romantizm için çarşafa ve üstüne kırmızı gül yaprakları dökmüştü.

Giydiği jartiyer spartacus’ün ilk karısının döneminden kalma gibiydi. Ne yapacağını bilemedi, aslında biliyordu ama eli gitmiyordu. Eli gitse…

“Merhaba yakışıklı” dedi kadın, o da “merhaba güzelim” diyerek cevap verdi, güzelim derken boğazı düğümlense de.

Gel buraya dedi kafasını geriye iterek kadın, gözlerini kapattı. Yaklaştı kadına, boynundan öpmeye başladı yavaş yavaş. Sonra kadının kemik yutan köpek gibi nefes aldığını farketti ve gitgide daha kötü oluyordu. Yataktan destek aldığı dirsekleri çözülüp sırt üstü yatağa düşmüştü kadın.

“noluyo ya iyi misin?” dedi ödü daha aşağılara karışarak. “sen karanfilli bir şey mi sıktın?” dedi kadın. “parfümüm karanfilli” demesiyle kadın dehşete düştü “karanfile alerjim var, çantamdan iğnemi al yap yoksa nefes alamayıp ölürüm az sonra!”

Tam olarak neye küfredeceğini bilemeden iğneyi yapıp kadının yanından ayrıldı çünkü karanfil kokusu hala üzerindeydi ve bu işi yapacak gücü yoktu.

Ama bu sadece ilk seferdi.