Mayıs

Ben hiç beklemediğim bir anda yalnız kaldım,

Her taraf insandı ama payıma düşeni alamadım.

Uyandığım zaman içimin yanması gibiydi, tek farkı su içince geçmiyordu bu sefer ki,

İçimde sürekli “Geçecek.” diyen aynı ses telkin ediyordu beni;

Cama vuran yağmur damlaları,

Yere düşenler kadar iç acıtıyordu.

O kadar çok şeye karşı kurak kalmıştım ki,

Sağanak yağmur bile yetmiyordu, zaten cam vardı yağmurla aramda,

Seninleyse dağlar.

Rüya görmeyi bırakmıştım o günlerde,

İnsan gerçekte rüya gibi bir şey isteyince, olurdu öyle.

Olmayacak şeylerin olacağına inanmak,

Gerçek olmayacağını bildiğin şeylerde bir gerçek aramak,

Yağmura karışırdı gözyaşların.

Üzülme canım, ben en çok bundan korktum.

Üzülmen kabusum oldu, rüyalarımın tam bittiği dönemde.

Parmak uçlarımda yürüyerek sevdim ben seni,

Duyma diye.

Sen başka yere bakarken baktım gözlerine,

Güldüğün zaman bir bebek doğuyordu,

Bir kelebek uçuyordu,

İlk kez anne diyordu çocuk,

Hastalıklara çare oluyordun canım,

Gülüşün mutluluktu, ama bakmadım, bakamadım.

Kokun geliyordu hemen peşine,

En aç olduğum zaman burnuma gelen taze ekmek kokusu gibi,

Buğdaylara dokunarak uçsuz bucaksız sarılıklarda gözlerimi kapatıp koşmak gibi.

Kokun geliyordu, ciğerlerimi “sen” dolduruyordum,

Ama tutamazdım içimde seni, biliyorum canım.

Aldığım nefesi geri veriyor, seni ciğerlerimden salıveriyordum…