Komiser Hakan - Yeniden

- Bir şeylerin kötü gitmesinden daha kötü bir şey varsa o da, içinde bunların düzeleceğine dair bir inanç ve umut kalmamasıdır... Duydun mu ne diyorum?... Çetin... Çetin! Uyudun mu sığır!

Uyumuştu. Genelde de uyurdu. Ya arpası fazla gelmiş at gibi enerjik olurdu ya da tatlıyı çok kaçırmış şeker hastası gibi yığılıp kalırdı.

Çetin'in uyumasına kızsa da kalkıp üzerini örttü, televizyonu kapattı. Boş boş duvarı izleyecek kadar dertli olduğu ne kadar akşam varsa hemen hepsinde Çetin çıkıp gelirdi, içine doğmuş gibi. Yine gelmişti. Hakan'ı lafa tutup anlattırdı. O sırada da uyuya kaldı.

Çetin'in üzerini örtünce salonun penceresini aralayıp ikili kanepeye uzun oturdu, bir sigara yaktı. Ruhu çekilmiş gibi hissediyordu bu günlerde. Ne yapsa yanlış karar gibi geliyordu ona, ihtimaller arasında doğru yoktu sanki. Çetin bir şeyler mırıldandı o sırada "Ne?" dedi Hakan, bu sefer biraz daha anlaşılır mırıldandı: "Rakı içtiğin gün ölmezmişsin.". Rüyasında ne gördüğünü ya da nasıl bir hayal gücü olduğunu anlamasa da olduğu yerden Çetin'e doğru doğrularak:"Çetin! Sana önce rakı içiririm, sonra da bayıltana kadar döverim, it!" dedi. Yalnız geçireceği akşamına dert ortağı olarak dahil olduktan on dakika sonra uykuya dalmıştı. Bir nevi boş umut vermişti ona ve bu Hakan'ın tahammül edebileceği bir şey değildi. Hızını alamayıp üzerine örttüğü polar battaniyesini çekip yere attı:"Kalk lan, kalk! Madem geldin ve artist artist konuşuyosun, kalkacaksın ve rakı içcez! Kalk eşek herif!" dedi.

Çetin, fuhuş yaparken basılmış gibi kalktı kanepeden. Şaşkın ve tedirgin bir şekilde ayağa kalkıp öylece kaldı. Hakan onu biraz izledikten sonra tebessümüne engel olamadı ama gülmedi de; gülmek için çok fazla derdi ve acısı olan bir insandı. "Gerizekalı git yüzünü yıka, ben de sofrayı kurayım." diyerek Çetin'i banyoya yolladı ve masanın üzerinde duran telsizinin sesini kıstı.

Peynir, salatalık, turşu, zeytin ve elmayı masaya koyduktan sonra buzları ve rakıyı getirdi. "Su yok mu abi?" dedi Çetin. Cevap verme gereği bile duymadan masaya oturup vitrinin açık rafındaki radyoyu da masaya koydu. "Al şunu güzel bi frekans aç da dinleyelim zevzek." diyerek Çetin'e verdi.

- Komiserim Burak'ı da arasa mıydık? Şimdi kız gibi trip yapar o çağırmazsak?
- Oğlum o kız arkadaşıyla değil mi? Gelip bizimle rakı mı içecek?

Çetin, radyoda "Adını Sen Koy" çalan frekansı bulunca direk durdu, radyoyu yavaşça masaya bıraktı;

- Hah işte bu! Nası buldum şarkıyı? Gelmez de mi bizimle içmeye? Dur ben bi arayım yine de...

Aradı. Burak da kız arkadaşını eve bırakmak üzere olduğunu, oradan da onlara katılacağını söyledi. Çetin bu bilgiyi Hakan'a verdikten sonra bir şey konuşmadan şarkıyı dinlediler. Sadece arada bir, birbirine çarpan kadehlerin sesi çöktü sofranın üzerine...

Büyük bir yudum rakısından aldıktan sonra ağzının içini beyaz peynirle sıvayıp konuşmaya başladı Hakan;

- Çetin sen neden hiç aşık olmuyosun lan? Bi kere bile demedin ki 'Abi ben şu kızı çok seviyorum.'.

- Şimdi sen yakışıklı, akıllı, efendi adamsın abi. Senin için aşık olmak kolay ve güzel. Sana da aşık olurlar. Ben öyle değilim; ben çirkin, kaba ve izansızım. Bana kimse aşık olmaz. O yüzden ben de aşık olup kavuşamamanın acısını yaşayacağıma kimseye aşık olmadan aşksızlığın burukluğunu yaşamayı tercih ettim. Benim gibi adamların mutluluk beklentisi olmaz zaten böyle konularda; biz sadece daha az mutsuz olan neyse onu seçmeye çalışırız. Ben lisede bi kıza "Seni Seviyorum." dedim diye babasına şikayet etmişti de öğretmen velimi çağırmıştı. İnsan sevdiğini söylediği için şikayet mi edilirmiş? Ben edildim! Okulda gitmedim ama hayatta disipline gittim o olay üzerine, kimseyi sevmedim. Sevgisizlik güzel abi, valla bak. Mesela şimdi sen rakıyı derdinden içiyon, ben tadını sevdiğimden.

- Senin dertsiz içen halini sikeyim Çetin.

Dört beş şarkı boyunca konuşmadılar. Duvarlar bir kaç ton sarardı içtikleri sigaralardan.

Kapı çaldı, Çetin kalktı açmaya. Bir dakika kadar ses gelmedikten sonra:"Abi bi gelsene kapıya." diye bağırdı içeriye doğru Çetin. Hakan gitti, kapıda üniversite çağında genç bir kız duruyordu:"Yaklaşık bir saattir aralıksız arabesk yayını sizin evden mi yapılıyor?" dedi.

- Pardon sesi çok mu açmışız?
- Çok mu? Yok estağfurullah ama çok biraz az kalır. Kulaklarım Müslüm Gürses'e doydu.

dedi. Çetin diyaloğa dahil oldu:"Kulakların doymuş ama ruhun doymamış ruhun! Kepçe kulaklı vicdansız!" dedi. Hakan Çetin'in ensesinden tutup salona doğru savurdu bu çıkışından sonra.

- Biz kısıyoruz müziği hanımefendi, tekrar özür dilerim.
- Siz ne içiyosunuz?
- R..rakı. Neden?
- Tahmin etmiştim. Sarhoş ve mutsuz duruyosun.
- Ne alakası var ki?
- Alkol insana neşe verir. Rakı vermez, derdi ortaya çıkarır. Hadi size yarasın, ben kaçtım.

dedi ve merdivenleri koşarak çıkıp gözden kayboldu.

Masaya döndüğünde Çetin yine uyukluyordu:"Geç lan kanepeye, uyu uyuyacaksan." dedi, o da itiraz etmedi. O uyuduktan sonra iki tek daha içti. Üçüncüyü içerken radyoyu kapatıp bir sigara daha yaktı. Kapıdan tıkırtılar geldi o sırada; panikleyemeyecek kadar sarhoş ve umursamazdı hayata karşı. Zaten gelen de Burak'tı. Geçtiğimiz ay aldığı yedek anahtarla girmişti.

Uykudaki bir yeni doğan bebeği uyandırmamaya çalışır gibi sessizce gelip masaya oturdu, rakısını doldurdu. Hakan'ın paketinden bir sigara alıp yaktı.

- Ee abi? Bu sığır uyuyor diye biz konuşamayacak mıyız şimdi?
- Konuşacak bir şey kalmadı ki be oğlum.