Bir Jigolo'nun Anıları - 3

Pazar sabahında kapatmayı unuttuğu alarmının çalmasıyla uyandı. Uykusu bir kere kaçtı mı nolursa olsun geri uyuyamıyordu. Bu yüzden de hazırlanıp kahvaltı etmeye karar verdi.

Ne büyük bir çaresizlikti hayat. Bir tarafta bedenini satanlar ve "iğrenç" etiketi yiyenler, diğer tarafta o bedeni satın alıp asil birer birey olarak sokakta dolaşanlar. Ne acımasız bir şeydi hayat; Berk'in olduğu gibi, hepimizin büyük çaresizliği...

Emirgan'da kahvaltı edecek parası -fiyaskoyla da sonuçlansa- ilk işinden sonra cebindeydi. Menemen ve çay dışında bir şey söylemedi; ki zaten buna gerek de yoktu. Kahvaltısını ederken gözü birbiriyle didişen iki martıya takıldı. Rüzgar tüylerini havalandırırken onlar da birbirlerini gagalama telaşındaydı. Gözü ordayken derinden bir ses duydu ve sonra bu sesin titreyen telefonundan geldiğini farketti. Yine bilmediği bir numara arıyordu;

-Efendim?
-Tufan naber abi? Mustafa ben.
-Ha Mustafa selamlar. Nasılsın abi?
-İyiyim sen nasılsın, hayırdır?
-Ya akşam Merve doğumgünü için evine davet etti bizi, gelirsin de mi?

"Bir işim çıkmazsa gelirim." dedi. içinden ama "Gelirim." diye çıktı ağzından. Ne Merve ne de Mustafa'yla çok samimi değildi ama son günlerdeki garipliklerden sonra bu ona iyi gelebilirdi.

Gün boyu evde oyalandı, tek bir telefon bile gelmeyince bu gece çalışmayacağı belli olmuştu. Hazırlanıp aldığı adrese, Merve'nin evine gitti.

Kapıyı açan Merve'nin annesiydi. Kendilerini terk eden babası başka bir şehirde, Merve ise annesiyle İstanbul'da yaşıyordu. Kadın kapıyı açar açmaz gözleri fal taşı gibi açıldı ve "Berk!" dedi.

Berk yani Tufan'ın eli ayağına dolaşmıştı. Çok çaresiz bir ses tonuyla "Tufan efendim. Sanırım birine benzettiniz." dedi. Bir gün önce karanfil kokusundan alerji krizi geçiren kadın hemen karşısında duruyordu! Kadın da toparlamak istedi: "Pardon, bi tanıdığımın oğluna benzettim seni, gel içeri delikanlı." dedi.

Berk o akşam da aynı parfümü sıkmadığına üzülse mi sevinse mi bilemedi ama son derece rahatsız bir gece olacağı belliydi. Kadın gençleri yalnız bırakıp ya mutfakta ya da oturma odasında vakit geçiriyordu. Berk de uzun süre sonra keyifliydi ve eğleniyordu. Kadının kim olduğunu unutmuştu bile.

Ve o an masanın başında içkisini tazeleyen Merve'ye takıldı gözleri. Uzun süre sonra zaman durabilmişti kendisi adına; uzun süre sonra anlık da olsa kalbi tüm vücuduna bir sıcaklık yaymıştı. Dudakları kulaklarına doğru genişlemeye başladı elleri hafifçe soğurken ve terlerken. "Ben bir su içiyim!" dedi ani şekilde yerinden kalkarak. Kaçmak için bu bahaneyi bulmuştu çünkü farkettiği şey onu korkutmuştu. Berk aşık olmuştu.

Sol eliyle mutfak mermerinden destek alarak suyu kana kana içerken kalçasında sert bir tokat hissetti. Döndüğünde, aşık olduğu kadının annesi kendisine muzipçe gülümsüyordu...