Rüzgar

rüzgar esti ve ben bir şiir yazmak istedim;
rüzgara set olsun diye değil,
rüzgarla bir olsun, essin diye.

nereden esti ben de bilmiyorum aslında,
gün boyu beklediğimiz gece geldiğinde, günü özlememizdendir belki.

çünkü gece geldiğinde gün biter,
ama gece gibidir bazı günler;
karanlık, uzun, bitik.

o gecelerin birinde;

tutuklu kelimelerin hapsolduğu,
üç noktalı cümleler geliyor;
kenarına şarap bulaşmış çizgi dudaklarına.
gözlerindeki çağlayan;
gamzende tuz gölüne dönüşüyor,
konuşamıyorsun,
rüzgar esiyor.

birleştirdiğin bacaklarının ortasında,
diz kapaklarında kavuşuyor ellerin.
söylemeye çekiniyorsun;
ama bal gibi üşüyorsun.

bir yıldız görüyorsun,
gözündeki yansıması bin yıldıza bedel.
acı bir tebessüm konduruyorsun
dudağının şarap bulaşan kenarına,
rüzgar esiyor, yok oluyorsun.

bu gün geceye benziyor,
karanlık ve serin.

sen olmuyorsun gece oluyor,
sen susuyorsun; rüzgar esiyor.