Kış Ola Bağlana Yolların

sadakat ve sakatat birbirine benzer feci şekilde;

işkembeden olur kiminin dostluğu ve bi boka benzemez dolayısıyla.

varlığı varlığına armağan olacak insanlar da olabilir dünyanızda ya da hiç biri yoktur aslında. benliğimize döndüğümüzde kaldığımız şeydir gerçeklik.

sigara dumanından göz gözü görmeyen bir odada, kısık ses ve ya sesi komple kapalı ama yine de -inadına- açık duran bir televizyon ve teypde bangır bangır çalan herhangi bir Neşet Ertaş şarkısı gibi mesela...

yalandan yüzünüze gülenlere "ah yalan dünya" da denilebilir ya da yine geçilemez gönül dağından bütün o duman ve buğuda.

geliriz, geriliriz;
büyürüz geriliriz yalan dünyada.

ne çok severiz ne çok seviliriz bilmeden.
sadece bakarız bazen de görmeden.

yazmak okumaya göre daha basittir; çünkü okumak anlamayı, yazmak anlatmayı gerektirir.

anlamaz çoğunuz, çoğumuz. sorsan hepimiz çoğuluz.
anlatmak karşıdaki anlasın diye değildir zaten,
zaten karşıdaki anlasa anlatmaz da insan.
anlatmak insanın kendine yardımıdır, susması vicdanına.

ilkokulda sadece ötekinin futbol topu olduğu için arkadaşını değiştiren bi çocuk vardı ve karakteri en az o top kadar yuvarlaktı.

sonra insanlar büyüdü, topun yerini başka başka şeyler aldı.

bu dünya çıkar dünyasıymış çocuk,
ne yazık kiminin kimyası bozuk.
isimlere kara kalemle atılmış çizik,
artık o kalem kırık.